Première 50 Shades of Grey in Den Haag

Mijn vrienden zouden ook komen… ©foto Mylène Siegers

Soundtrack absoluut hoogtepunt ‘Fifty shades of grey’

In de voorverkoop van de vorige week in Nederland uitgebrachte verfilming van E.L. James’ SM-bestseller Fifty shades of grey werden in een mum van tijd 110.000 kaarten verkocht. Een karrenvracht BN’ers draafde op bij de galapremière woensdag in Tuschinski Amsterdam, onder wie vanzelfsprekend Heleen van Royen, Daphne Dekkers, Victoria Koblenko en Marlies Dekkers. De Ladies Nights neigden door het hele land naar een lichte vorm van hysterie, maar in Pathé Den Haag was het de dag erna gelukkig wél beschaafd.

Bestsellers

Het Den Haag Centraal-team sluit zich allereerst graag aan bij iedereen die het boek aan zich voorbij heeft laten gaan – wij lezen nu eenmaal geen bestsellers – en net als eerdergenoemde ‘iedereen’ zagen we wel de film. Aan de discussie-met-een-baard of het boek beter is dan de film mogen we ons derhalve niet bezondigen. Wel durven wij op te biechten in de film niet één nuance te hebben ontdekt, waardoor we ons ietwat verloren voelden te midden van het aanmerkelijk enthousiastere publiek. Op de premièredag hing in het sfeervolle café van Pathé Buitenhof en de lange rij op weg naar de vertoning een onmiskenbare Gooische Vrouwensfeer, maar dan op zijn Haagsch. Niet luidruchtig en schreeuwerig, maar zacht giebelend. Even later golfde voor de zoveelste keer die dag een batch vrouwen en enkele mannen (430 v/4 m) een uitverkochte zaal 1 binnen.

Miljardair

De film opent met een goedgebouwde hardloper die blakend van zelfvertrouwen – onder een knap gevonden grijs wolkendek – iedere zweem van vet uit zijn leven bant. Eenmaal beland in zijn royale appartement, blijkt de 27-jarige jongeman over een vrij monotoon, maar wel rijk bestand aan stropdassen en overhemden te beschikken. Manchetknopen, natuurlijk. Een paar scènes later blijkt hij, Christian Grey, miljardair-CEO te zijn van een bedrijf in who knows what.  En hij speelt ook aardig op zijn Fazioli-vleugel. Vele scènes later kan uit zijn eigen mond worden opgetekend dat hij eveneens fifty shades of fucked up is. Het is dat hij het zelf zegt, dachten wij tevreden.

SM

Grey’s imperium bevindt zich in een stereotiep rijk ogende kantorenflat, bevolkt door in haute couture geklede beauties. Behoorlijk intimiderend voor de jeugdige Engels literatuurstudente Anastasia Steele die de grote baas komt interviewen. In haar fruitige bloesje, donkerblauwe vestje en afgetrapte enkellaarsjes valt zij Bridget Jones-onhandig Grey’s kantoor binnen. Tijdens het simpele gesprek knaagt maagdelijke Anastasia al snel aan het potlood dat Grey haar heeft aangereikt. De film zit vol vernuftige symboliek… Op SM-loze, recht toe recht aan wijze ontmaagdt Christian haar enkele minuten later. Seksscènes rijgen zich in de film aaneen tot een eeuwigdurend voorspel: close-ups van borsten, vanuit velerlei hoek geschoten, geen geslachtsdelen, wel een glimpje schaamhaar. Scháámhaar?! Kreetjes van verbazing deinden door de zaal. Schijnt weer in te zijn, knikten wij parmantig.

Hoogtepunt

Het absolute hoogtepunt was naar onze bescheiden mening de soundtrack met juweeltjes als Beast of burden van de Stones, I’m on fire van Bruce Springsteen, I put a spell on you door Annie Lennox. Bij Did That Hurt? van Danny Elfman restte slechts bewondering voor de perfecte timing, namelijk in Christians goed geoutilleerde Rode Kamer van Pijn.

Ter geruststelling het loopt goed af. Houdt u evenwel het hart vast: Hollywood werkt al aan deel twee en drie.

Vera de Jonckheere