Adriaan van Dis werd gelauwerd met de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre en Typhoon zong hem toe. Hij combineerde het gedicht dat van Dis over zijn vader schreef met een tekst die Typhoon over zijn eigen vader schreef.
Strofe uit Van Dis’ gedicht:
“een boer groet en zegt:
jalan-jalan
verdomd, die woorden ken ik
tien ben ik
en ik loop achter mijn vader
gooi mijn voeten uit
schommelend van rechts naar links
jalan-jalan, aan de wandel”
De woorden jalan jalan ontroeren mij. Zo vertrouwd. Jalan jalan, hun beider vaders militair, afkomstig uit voormalige koloniën van Nederland. Ook herkenning voor mij. De Oost en de West… zoals ze genoemd werden. Nederlands-Indië en Suriname. East meets West. Verweven op vele vlakken. Overeenkomsten die hij zo herkenbaar bezingt. De verschillende talen vloeien voor mij in elkaar over en ik zucht een kreet van herkenning en vertedering. Femke Halsema lijkt mij gezien of gehoord te hebben en glimlacht veelbetekenend naar mij. Mooie momenten. Gebracht door een jongeman met een mooi hart. Dank je wel Glenn.