Aan de letterlijke vooravond van Lowlands 2016 gaan mijn gedachten terug naar 2011 toen ik voor de krant Den Haag Centraal naar dit popfestival ging. Het Residentie Orkest had daar toen een spetterende uitvoering van de 10e symfonie van Sjostakovitsj onder de geweldige en opzwepende leiding van Santtu-Matias Rouvali, maar daar gaat het nu niet om… Journalist Miranda Fieret en ik mochten backstage en daar trof ik Skin van Skunk Anansie aan. Ik ga er niet geheimzinnig over doen dat ik enorme bewondering voor deze vrouw heb. Wat een power-house! En wat een stem! In de basis ben ik niet onder de indruk van beroemdheid. Ik kan diep respect hebben voor wat iemand bereikt heeft of maakt, maar ik benader bekendheden niet anders dan mijn buurman of buurvrouw.
Skin maakte echter wel indruk op mij en ik vond het ook onbeleefd om haar achter de schermen lastig te vallen. Een welgemeend compliment heb ik haar dan ook niet gemaakt, ik liet haar met rust, maar heb wel stiekem deze foto gemaakt. Ik moest inwendig behoorlijk om mezelf lachen, want ik voelde me als een kind dat iets stouts deed en ieder moment betrapt kon worden. Dat Skin hier communiceert met (vermoedelijk) vrienden, geeft het beeld voor mij ook iets ontwapenends.
Je kunt niet 24/7 een powerhouse zijn, net als ieder ander heeft ze plezier om onnozelheden en dat vond ik nou juist zo mooi aan het moment. Dat is wat ik graag vang. Een kleine blik achter de schermen. Backstage…