Zelfs van achter de gordijnen van Des Indes wordt nog zaken gedaan. ©Mylène Siegers
Society is een regelmatig terugkerende rubriek van schrijfster Vera de Jonckheere en mij in de krant
Den Haag Centraal. Door dikke pech kon Vera er deze aflevering niet bij zijn, maar werden de honneurs dapper waargenomen door Margreet Hofland.
Gepubliceerd op 20 november 2015
Bij ons in de Residentie
“Als je hier niet bent, dan hoor je er niet meer bij”, zei Frans Engering, de eega van Louise. “Het zijn Haagse Kringen, die zijn echt heel anders dan de Amsterdamse”. Ik denk dat hij gelijk heeft. Hoe Haags kan een feestje zijn? Het blad ‘Bij Ons in de Residentie’ is een glossy over chic ’s-Gravenhage en verschijnt sinds 2011 één keer per jaar. De lustrumuitgave werd vorige week gelanceerd in de lounge van Hotel Des Indes. Tientallen genodigden stonden tot aan het Lange Voorhout in dikke rijen te wachten tot ze de hand van hoofdredacteur Gijsbert Spierenburg konden drukken. Gelukkig werd dit ongemak enigszins verzacht door een glas gekoelde champagne.
Kroonluchters
Onder schitterende kroonluchters glansden parels en andere glitter. Ik zag couturier Frans Hoogendoorn goedkeurend kijken naar Eva Mennes, die natuurlijk weer de koningin van het bal was in haar roze mantelpakje. Alexander Münninghoff was er ook, maar die mocht helaas niet speechen. Jammer, want ik had hem nog wel willen horen vertellen over zijn prijs voor ‘De Stamhouder’. Ik stond naast Maarten Auckerman die mij ooit bij een andere gelegenheid vertelde dat hij schoenen van 1000 euro aan had. Per schoen. Cees Hoek, de juwelier uit de Papestraat maakte mij een beetje wegwijs en stelde mij voor aan Louise Engering, die later op de avond het eerste exemplaar van het tijdschrift uit handen van Paul van Vliet zou ontvangen. Ze was als altijd weer even charmant, in een zwart jurkje met pofmouwtjes.
George Clooney
Presentatrice Sandra Schuurhof, die vorig jaar op de voorpagina van het blad stond, kondigde Paul van Vliet aan. “Helaas is hij ziek”, zei ze. “O gelukkig”, hoorde ik iemand naast mij verzuchten. Het was Frank Jansen, de succesvolle interieurdesigner uit de Frederikstraat. “Maar Paul is een van mijn beste vrienden hoor”, voegde hij er snel aan toe. Ik begreep het wel, Frank houdt erg van praten en zou zijn mond moeten houden. Maar jammer voor hem, de alter ego van Paul, Charles van Tetterloo, kwam intussen moeizaam de trap af. “Ja sorry, ik heb twee versleten heupen”, riep hij. Het was even wennen, Paul – voor mij toch wel een beetje de George Clooney van de Denneweg – zag er nu uit als een bejaarde uit Benoordenhout. “Ik heb gisteren ‘Vijftig tinten grijs’ aan een medebewoonster van het bejaardentehuis gegeven. Waar gaat dat over? vroeg ze. O, dat zijn vijftig manieren om je haar te verven”.
Louise Engering werd naar boven geroepen om het blad in ontvangst te nemen. “Kom maar Louise, geef mij maar een hand. Ik geef je het blad en dan mag je weer naar beneden. Jij staat er ook in en het grote voordeel daarvan is dat je nu een jaar lang in Den Haag blijft liggen”.
Bij de uitgang, kreeg iedereen een loodzware goodiebag mee. Voor de meesten was dat geen probleem. De dames wachtten geduldig tot de Range Rover voor kwam rijden om hen naar huis te brengen. Het jubileumnummer van ‘Bij ons in de Residentie’ weegt bijna een kilo.
Margreet Hofland
